Dietetyk na mlecznej drodze… czyli moja historia karmienia

To, że będę karmić piersią było dla mnie tak samo oczywiste jak to, że kiedyś w końcu urodzę. Przecież nie będą z takim brzuchem chodzić do końca życia! A jedyną opcją na wyżywienie noworodka, jaką brałam pod uwagę, było oczywiście karmienie piersią. Dziś już wiem, że nie zawsze „chcieć to móc”, ale 2 lata temu najbardziej na świecie wierzyłam w zdanie:

„Karmienie zaczyna się w głowie! Uwierz, że możesz karmić, a będziesz karmić”

Nie podejrzewałam nawet jak wiele trudności można napotkać na tej mlecznej drodze.

Dziś Szpinakożerca ma już 2 lata. Nadal karmimy się piersią, choć już znacznie rzadziej. Udało nam się zrezygnować z nocnych karmień, co zaowocowało zdecydowanie większym wyspaniem matki (czyli moim :P).

Nie planowałam karmić tak długo, choć wiedziałam, że karmienie do 2. roku życia jest zalecane. Byłam pewna, że będę karmić rok, a potem się zobaczy 🙂 Dziś karmienie jest jakimś nieodłącznym elementem mojego macierzyństwa i trudno mi powiedzieć, ile jeszcze potrwa.

Jednak dziś chcę Ci opowiedzieć o czymś zupełnie innym. Chcę Ci opowiedzieć o tym, co było trudne i dlaczego tak wiele razy

CHCIAŁAM  PRZESTAĆ JUŻ KARMIĆ… 

Nie mieliśmy łatwego startu. Szpinakożerca tuż po urodzeniu miał bardzo wysoką żółtaczkę (konflikt serologiczny) i nie mogłam być non stop przy nim. „Pracowałam” więc laktatorem z mozołem osiągając zawrotne 5-10 ml na 30 minut (metodą 7-5-3) a 2 razy dziennie mogłam spróbować przystawić małego do piersi. Byłam spokojna, bo wiedziałam, że po 1. laktator nie jest tak sprawny jak dziecko w odciąganiu mleka (dziś wiem już, że należę do tego zaszczytnego grona kobiet, które laktatorem uciągną najwyżej 50 ml…) a po 2. takiemu maluchowi te 10 ml wystarczy! 

Na szczęście żółtaczka szybko nam przeszła 🙂 Mogliśmy cieszyć się bliskością i spokojnie uczyć się karmić. Pierwszy raz pomyślałam, że mogę nie umieć dobrze karmić, gdy położna, którą zapytałam „jak przystawić dziecko?„, odpowiedziała, że przecież to ja jestem matką i powinnam to wiedzieć…A ja ciężko zastanawiałam się skąd , skoro jestem tą matką dopiero od 24 godzin…

Potem był nawał…a Szpinakożerca przez pierwsze 3 tygodnie życia był wielkiem śpiochem (dziś wiem, że to jedna z konsekwencji żółtaczki, wtedy nikt o tym nie wspomniał) i nie miał ochoty jeść. Walczyłam z nawałem laktatorem (dziś wiem, że to niezbyt dobra metoda) i dochowałam się ładnych zastojów i zapalenia piersi.

Gorączka w 30-stopniowym upale z przyklejonym do Ciebie dzieckiem… uwierz to nie jest proste i nie nastraja pozytywnie do macierzyństwa i karmienia piersią.

Potem Szpinakożerca się wyspał 😀 Spał bardzo dużo przez 3 tygodnie a potem spać przestał (podejrzewam, że to magiczna bilirubina przestała działać). Spał w dzień 30 minut z zegarkiem w ręku. Wieczorem był tak zmęczony tym niespaniem, że nie miał siły ssać piersi.

Był zmęczony – chciał jeść, ale nie miał siły jeść, by zasnąć! Błędne koło.

Płacz, wrzask, rozpacz, mój, jego… Walka z laktatorem i te myśli – „podam mu mieszankę i będzie po kłopocie!”.To chyba najtrudniejsze doświadczenie mojego macierzyństwa – mieć mleko, chcieć nakarmić własne głodne i zmęczone dziecko, ale nie móc, bo dziecko nie ma siły ssać. Porażka 🙁 Uwierzcie, że nigdzie nie mogłam znaleźć potwierdzenia informacji, że dziecko może być zbyt zmęczone, by jeść!

Dziś już wiem, że rozwiązanie było blisko mnie. Że tak naprawdę popełniłam jeden poważny błąd: nie karmiłam tak naprawdę na żądanie. Niby tak było… jak chciał to jadł, ale nie zawsze! Przecież nie mogłam pozwolić mu się rozbestwić i uziemić haha Głupia matka 😀 Rozumiecie to bezsensowne myślenie? Możliwe, że za mało ssał w dzień, przez to wieczorem było mało mleka a on nie miał siły tyle ssać, by leciało mu szybko. Dziś już to wiem…Wtedy nikt nie przyszedł, nie pomógł, nie podpowiedział.

Zastoje, zatkane kanaliki, zapalenia… powracały cyklicznie przez pierwsze pół roku i skutecznie utrudniały mi karmienie. Swoje dokładały również uwagi otoczenia („powinnaś karmić co 3 godziny”, „przyzwyczaisz go do piersi i nigdzie nie wyjdziesz”) i moje bezsensowne przekonania, chociażby że dziecko nie powinno zasypiać przy piersi. 

Myślicie, że przynajmniej na pewno nie miałam problemów z dietą matki karmiącej?W końcu już do szpitala przemycałam maliny i ciasto z rabarbarem! Ale, gdy synek nie mógł zrobić kupki przez 2 dni, to na serio zaczęłam się zastanawiać, czy jednak rabarbar to dobry pomysł 😀 Na szczęście rozsądek i logika to moja dobra strona.

Choć i tak w naszym krótkim życiu byłam razem ze Szpinakożercą kolejno na diecie: bezmlecznej, bezglutenowej, bezcukrowej, bezjajecznej i bezpszenicznej! Jak dziecko ciągle płacze i nie śpi…. matka szuka rozwiązania. Rozwiązanie znalazłam i zaakceptowałam 🙂

Potem o zakończeniu karmienia marzyłam jeszcze wiele razy…

• po 15 pobudce w nocy…
• gdy bałam się, jak Szpinak zaśnie z kimś innym niż ja (przecież nikt inny nie ma piersi… swoją drogą wiecie, że to dziecku kompletnie nie przeszkadza?)
• gdy zamiast zjeść obiad albo śniadanie chciał mleko, mleko, mleko…
• gdy szarpał, gryzł i drapał
• gdy chciałam wyjechać na weekend ale bałam się, jak sobie poradzą beze mnie i mleka (całkiem nieźle, wiesz?)
• gdy chciałam napić się wina albo piwa
• gdy marzyłam o wolnym wieczorze.. 

Widzisz jak wiele błędów popełniłam?

Nie, nie mam wyrzutów sumienia, bo te błędy nie wynikały ze złej woli tylko z braku wiedzy! A dokładniej z braku profesjonalnej pomocy. Pomocy doradcy laktacyjnego, wykwalifikowanej położnej, wsparcia bliskich… Gdyby nie moja determinacja, pewnie już dawno musiałabym zakończyć karmienie piersią.

Jeżeli jest coś, co martwi Cię w Twoim karmieniu. Boisz się, że mleka jest za mało, że jest nie takie, że dziecko je za dużo albo za mało – skorzystaj z pomocy. Tutaj znajdziesz listę Certyfikowanych Doradców Laktacyjnych. Nie bój się ich 🙂 Korzystaj!

Dlaczego Ci o tym piszę? Bo uważam, że to ważne, by głośno mówić, że

Karmienie piersią jest wspaniałe i naturalne, ale nie zawsze bezproblemowe

Że warto mówić o tym, że czasem mama chce po prostu zakończyć już karmienie piersią. Ale, by móc podjąć naprawdę dobrze przemyślaną decyzję potrzebuje wiedzy i wsparcia! 

Być może i Ty jesteś teraz w takim miejscu, że chciałabyś zakończyć karmienie piersią. A może uważasz, że powinnaś, bo np. Twoje dziecko mało je, idzie do żłobka, przedszkola lub musisz wyjechać na kilka dni? Być może masz dylematy:

• Jak to zrobić?
• Kiedy?
• Czy na pewno muszę teraz?
• Co podać do jedzenia dziecku w zamian?

Dlatego razem z Magdą Komstą z bloga Wymagające stworzyłyśmy

Kurs on-line „Jak łagodnie zakończyć karmienie piersią?”

Chciałybyśmy umożliwić Ci podjęcie naprawdę świadomej decyzji.

Byś czuła, że gdy zdecydujesz wraz z dzieckiem, że to już koniec Waszej mlecznej drogi, to że robisz to świadomie. Bo naprawdę tego chcesz/potrzebujesz.

Nie dlatego, że ktoś Ci tak zaleca, że wydaje się, że to lepsza droga, że będzie łatwiej. Nie dlatego, że musisz. Nie dlatego, że powinnaś. Dlatego, że tego potrzebujesz!